Δυο άντρες σήκωσαν την πέτρα που έφραζε τον τάφο. Ανάμεσα στο πλήθος, που ήταν μαζεμένο εκεί τριγύρω, ξεχώρισε ένας νέος κι όμορφος άντρας. Προχώρησε και γονάτισε μπροστά στον τάφο. Αφού προσευχήθηκε για λίγο, σηκώθηκε, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και είπε με δυνατή φωνή:- Λάζαρε, δεύρο έξω!

  The two men took away the stone that lay across the tomb. Among the crowd that had gathered there a handsome, young man stood out. He moved forward and knelt before the tomb. After he had prayed for a while, he stood up, raised his hands towards the sky and said in a loud voice: “Lazarus, come out!”

  Zwei Maenner schoben den Stein weg, der das Grab verschloss. Unter der Menschenmenge, die sich versammelt hatte, konnte man einen jungen, gutaussenhenden Mann erkennen. Er trat nach vorn und kniete vor dem Grab nieder. Nachdem er eine Weile gebetet hatte, stand er auf, streckte seine Arme gen Himmel und sagte mit lauter Stimme: “Lazarus komm heraus!”.

  La pierre qui barra le tombeau fut enlevée par deux hommes. Dans la foule réunie autour, un beau jeune homme se distingua. Il s’ avança et tomba aux genoux devant le tombeau; il pria pour quelque temps et ensuite il se mit debout, leva les mains vers le ciel et dit à haute voix : - Lazare, viens dehors!

  Dos hombres levantaron la piedra que tapaba la sepultura. Entre la gente que estaba reunida alrededor, se destacó un joven hermoso. Avanzó y se arrodilló frente a la sepultura. Nada mas rezar, se levantó, alzó las manos hacia el cielo y dijo fuertemente: “¡ Lázaro, levántate!”

  Το θαύμα έγινε! Μπροστά στα κατάπληκτα μάτια του πλήθους, απ' το σκοτεινό στόμιο του τάφου, ξεπρόβαλε μια λευκοφορεμένη μορφή! Ήταν ο Λάζαρος, τυλιγμένος με τα νεκροσάβανά του. Από το πλήθος ξεχώρισαν δυο νέες, η Μάρθα και η Μαρία, που έτρεξαν γιομάτες χαρά, γονάτισαν μπροστά στα πόδια του νεαρού άντρα και του φίλησαν τα χέρια με ευγνωμοσύνη.

  A miracle happened! At the black entrance of the tomb, before the very eyes of the astonished crowd, a figure appeared, dressed in white. It was Lazarus, wrapped in his shroud. Amidst the crowd, two young women stood out. They were Martha and Mary, who running with joy threw themselves at the young man’s feet, kissing his hands in gratitude.

  Und das Wunder geschah! Vor den Augen der erstaunten Menge kaum aus der dunklen Graboeffnung eine weissgekleidete Gestalt hervor. Es war Lazarus, eingehuellt in sein Leichentuch. Aus der Menschenmenge kamen zwei junge Frauen, Martha und Maria, die voller Freude rannten, knieten vor dem jungen Mann und kuessten seine Haende aus Dankbarkeit.

  Et voilà le miracle: Devant les yeux stupéfaits de la foule, parut à travers la bouche noire du tombeau une figure vêtue en blanc! C’ était Lasare, enveloppé de son linceul. Deux jeunes filles se distinguèrent dans la foule, Martha et Marie, qui coururent joyeusement, tombèrent aux genoux devant les pieds du jeune homme et embrassérent ses mains avec réconnaissance.

  ¡Y se hizo el milagro! Ante los ojos asombrados de la gente, dentro de la abertura tenebrosa de la sepultura, se asomó una figura vestida en blanco. Era Lázaro vestido en su mortaja. Entre la gente, se destacaron dos mujeres jóvenes, Marta y María corriendo con alegría. Se arrodillaron frente a los pies del joven y le besaron las manos con gratitud.

  - Σ' ευχαριστούμε, Δάσκαλε, που ανάστησες τον αδελφό μας.
- Συγχώρεσέ μας που δεν πιστέψαμε πως μπορούσες να το κάνεις.
- Ήταν τέσσερις μέρες θαμμένος εδώ...
Ο Χριστός, γιατί αυτός ήταν ο νεαρός άντρας που ανάστησε τον Λάζαρο, χαμογέλασε γλυκά και τους αποκρίθηκε: - Πρέπει να έχετε πίστη σ' εμένα, εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή! Εκείνος που πιστεύει σ' εμένα κι αν πεθάνει, θα ζήσει.

  “We thank you, Teacher, for raising our brother from the dead!”
“Forgive us for not believing that you could do it!”
“He had been buried here for four days!”
Jesus, for this was the young man who had resurrected Lazarus, smiled kindly and said: “You must have faith in me, I am the resurrection and the life! He who believes in me lives, even though he dies.”

  Wir danken Dir, Lehrer, dass Du unseren Bruder hast auferstehen lassen. Vergib uns dass wir nicht glaubten, dass Du dazu faehig seist. Er war vier Tage lang hier begraben. Christus, der junge Mann, der Lazarus hatte auferstehen lassen, laechelte suess und antwortete:” Ihr muesst Vertrauen in mich habe. Ich bin die Auferstehung und das Leben! Wer an mich glaubt, wird leben, selbst wenn er stirbt.”

  - Nous vous remercions, notre Maître, pour avoir rappelé notre frére à la vie.
- Nous vous demandons pardon pour n’ avoir pas cru que vous ne pourriez pas le faire.
- Il était enterré ci-bas pour quatre jours… Jésus-Christe, car le jeune homme qui resuscita Lasare n’ était que lui, sourit doucement et leur répondit:
Vous devez croire à moi, je suis la vie et la resurrection! Celui qui croit en moi va vivre même quand il sera mort.

  Dos hombres levantaron la piedra que tapaba la sepultura. Entre la gente que estaba reunida alrededor, se destacó un joven hermoso. Avanzó y se arrodilló frente a la sepultura. Nada mas rezar, se levantó, alzó las manos hacia el cielo y dijo fuertemente:
“¡ Lázaro, levántate!”

  Ο Λάζαρος καταγόταν από τη Βηθανία, μια μικρή κωμόπολη της Παλαιστίνης, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Ο Χριστός γνώριζε τον Σίμωνα, τον πατέρα του Λαζάρου, κι επισκεπτόταν το σπίτι του κάθε φορά που πήγαινε στη Βηθανία. Έτσι, έγινε φίλος με τον Λάζαρο και τις αδελφές του, που άκουαν τη διδασκαλία του Χριστού και πίστευαν σ' αυτόν.

  Lazarus was from Bethany, a small town of Palestine, near Jerusalem. Jesus knew Simon, the father of Lazarus, and used to visit his house every time he was in Bethany. Moreover they had become friends with Lazarus and his sisters, who listened to Jesus’ teachings and had believed in him.

  Lazarus war aus Vithanien, einer kleinen Stadt Palaestinas in der Naehe von Jerusalem. Christus lente Simon, Lazarus’ Vater kennen und jedes Mal wenn er in Vithanien war, besuchte er ihn. Auf diese Weise befreundete er sich mit Lazarus und seinen Schwestern, die die Lehre des Christus hoerten und ihm glaubten.

  Lasare était originaire de Bithanie, un petit bourg de Palaistine qui se trouvait prés de Jerusalem.
Jésus-Christe connut Simon, le père de Lasare, et visitait sa maison chaque fois qu’ il allait à Bithanie. Alors il devenut ami avec Lasare et avec ses soeurs qui écoutaient l’ enseignement de Jésus-Christ et croyaient en lui.

  ¡Y se hizo el milagro! Ante los ojos asombrados de la gente, dentro de la abertura tenebrosa de la sepultura, se asomó una figura vestida en blanco. Era Lázaro vestido en su mortaja.
Entre la gente, se destacaron dos mujeres jóvenes, Marta y María corriendo con alegría. Se arrodillaron frente a los pies del joven y le besaron las manos con gratitud.

  -Ολο και περισσότερος κόσμος άρχισε να πιστεύει στο Χριστό, είπε με οργή ένας νεαρός Ιουδαίος.
- Κι όσοι βλέπουν, να περπατά ανάμεσά τους ο Λάζαρος, που τον είχαν για νεκρό, πιστεύουν στις διδασκαλίες του, είπε ένας γέρος.
- Πρέπει να σκοτώσουμε το Λάζαρο, για να εξαφανίσουμε τη ζωντανή απόδειξη του θαύματος, είπαν όλοι με μια φωνή.

  “More and more people are beginning to believe in Jesus”, a young Jew said furiously. “And those who see Lazarus who had been regarded dead, walk amongst them, believe in his teachings”, an old man said.
“We must kill Lazarus and destroy the living proof of that miracle”, they all said in one voice.

  “Immer mehr Leute beginnen an Christus zu glauben,” sagte ein junger Jude erzuernt. “Und alle, die sehen, dass Lazarus, den sie fuer tot hielten, neben ihnen laeuft, glauben an seine Lehre.” sagte ein alter Mann.
“Wir muessen Lazarus umbringen, um den lebenden Beweis des Wunders aus dem Weg zu schaffen,” sagten alle einstimmig.

  - De plus en plus de monde a commancé à croire en Jésus – Christe, dit en colère un jeune Juife.
- Et tous ceux qui regardent Lasare, qui se croyait être mort se promener parmi eux, croissent son enseignement, dit un vieillard.
- On doit tuer Lasare pour éliminer ce temoignage vit du miracle, on dit d’ une voix.

  “Más personas han comenzado a creer en Cristo,” dijo irracundo un judío joven.
“Y los que ven a Lázaro caminando vivo entre las personas, creen en sus enseñanzas,” dijo un viejo.
“Debemos matar a Lázaro y desaparecer todo rastro del milagro,” dijeron todos en una voz.

  Ενα άγριο κυνηγητό άρχισε για τους Χριστιανούς. Έγιναν πολλές συλλήψεις κι εκτελέσεις. Ανάμεσα σ' αυτούς που μαρτύρησαν, τότε, για την πίστη τους στο Χριστό, ήταν κι ο Στέφανος.
Γύρω στο 36 μ.Χ., οι φίλοι και οι μαθητές του Χριστού αναγκάστηκαν να φύγουν από τα Ιεροσόλυμα, για να συνεχίσουν αλλού το έργο τους.

  A fierce persecution had begun against the Christians. There had been many arrests and executions. Among those tortured for expressing their faith in Jesus was Stephen. In around 36 AD, the friends and disciples of Jesus had to leave Jerusalem so that they could continue their work somewhere else.

  Auf die Christen begann eine wilde Hetzjagd. Es gab viele Verhaftungen und Hinrichtungen. Unter denen, die damals fuer ihren Glauben an Christus einen qualvollen Tod starben, war auch Stefan. Um 36 n. Chr. waren Christus’ Freunde und Schueler gezwungen, Jerusalem zu verlassen und anderswo ihr Werk fortzusetzen.

  Une poursuite cruelle des Christians commemça. Plusieures arrestations et exécutions eurent lieu. Parmiceux qui souffrirent le martyre à ce temps-la pour leur croissance en Jésus-Christe était Stéphane.
A lentours de 36 ap. J.-C., les amis et les disciples de Jésus-Christ furent obligés de quitter Jerusalem pour continuer leur oeuvre ailleurs.

  Así una gran persecución habia comenzado contra los cristianos. Había muchos arrestos y ejecuciones. Entre los que sufrieron martirios por creer en Cristo, fue Estebán.
Entre 36 A.D., los amigos y los discípulos de Cristo se fueron obligados a huir de Jerusalén para poder continuar sus misiones en otras partes.

  Ετσι λοιπόν, κι ο τριαντάχρονος Λάζαρος, κυνηγημένος από τους Ιουδαίους, μπήκε σ' ένα καράβι κι έφυγε απ' την πατρίδα του.
Μετά από ταξίδι δυο ημερών, το καράβι έφτασε στην Κύπρο.
Εκεί, το 45 μ.Χ., τον συναντούν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτονούν πρώτο επίσκοπο της αρχαίας πόλης του Κιτίου, της σημερινής Λάρνακας.

  So did thirty-year-old Lazarus, who persecuted by the Jews, boarded a ship and left his homeland. After a two-day trip, the ship reached Cyprus. It was at that place in 45 AD, that Apostles Paul and Barnabas met with Lazarus and ordained him First Bishop of the ancient city of Kitio that is Larnaca today.

  Auch der 30-jaehrige Lazarus, nahm, von den Juden verfolgt, ein Schiff und verliess seine Heimat. Nach einer zweitaegigen Reise erreichte das Schiff Zypern. Im Jahre 45 n. Chr. Trafen ihn dort die Apostel Paulus und Barnabas und ordinierten ihn zum ersten Bischof des antiken Kition, der heutigen Stadt Larnaka.

  Alors, Lazare, qui était à l’ age de trente ans, chassé par les Juifs, s’ embarqua dans un navire et quitta son pays.
Après un voyage de deux jours, le navire fut arrivé à Cypre. Là, en 45ap. J.C., il fut rencontré par les apôtres Paul et Barnabas et fut sacré le premier évêque de la ville ancienne de Kition, Larnaca d’ aujour’hui.

  Así Lázaro, que tenía treinta años, perseguido por los judíos, se embarcó en una nave y se fue de su país.
Después de dos días de viaje, la nave alcanzó a Chipre.
Allí, en 45 A.D., lo encontraron los apóstoles Pablo y Barnabás y lo ordenaron primer obispo de la ciudad antigua de Kition que hoy se llama Larnaca.

  Ο Λάζαρος έζησε άλλα τριάντα χρόνια, μετά την ανάστασή του από τον Χριστό. Όλα αυτά τα χρόνια ο Άγιος τα πέρασε σκυθρωπός κι αγέλαστος. Κι αυτό, γιατί στον Άδη, όπου έμεινε για τέσσερις μέρες, είδε πολλά θαυμαστά κι ανείπωτα.

  Lazarus lived for another thirty years since his resurrection by Jesus. All these years he had been gloomy and sullen. For in the underworld, where he had remained for four days, he had seen admirable things that were unspoken of.

  Lazarus lebte noch 30 Jahre nach seiner Auferstehung. Alle diese Jahre verbrachte der Heilige in sich gekehrt und ohne zu lachen, weil er waehrend der 4 Tage, die er im Hades verbracht hatte, viel Merkwuerdiges und Unbeschreibbares erlebt hatte.

  Lazare vit pour trente ans encore, après son insurrection faire par Jésus-Christe. Touts ces ans, le Saint les vit morne et sans rier, et cela parce que à l’ enfer, où il passa quatre jours, il vit plusieures choses admirables et ineffables.

  Lázaro vivió otros treinta años, después de su resurrección por Cristo. Todos esos años el santo los pasó sombrío y taciturno, y eso porque en el otro mundo, donde se quedó cuatro días, vio muchas cosas admirables e indecibles.

  Η μοναδική φορά που στα χείλη του Αγίου ζωγραφίστηκε ένα πικρό, αχνό χαμόγελο, ήταν, όταν στην αγορά της πόλης, αντίκρισε μια μέρα κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο.
«Κοιτάξτε», είπε στους φίλους που ήταν μαζί του, «το ένα χώμα κλέβει το άλλο»!

  The only time he had faintly smiled and that was with bitterness was at the city’s flea market, where he once saw someone steal a clay pot.
“Look over there”, he said to his friends who were with him, “one clay is stealing another!”

  Ein einziges Mal nur laechelte er bitter, als er eines Tages auf dem Stadtmarkt jemanden sah, der ein irdenes Gefaess stahl. “Schaut”, sagte er zu seiner Freuden, die bei ihm waren, “die eine Erde stiehlt die andere!”

  La seule fois qu’ un sourire triste et pâle apparut sur les lèvres du Saint fut quand il vit un jour dans le marché de la ville un homme voler un pot de terre. « Regardez » il dit à ses amis qui l’ accompagnèrent, « une piece de terre vole une autre!».

  La única vez que se formó en sus labios una sonrisa amarga y vaha era en el mercado de la ciudad cuando vio a un hombre robar un vaso de barro.
“¿ Véis?” dijo a sus amigos, “un barro roba al otro.”

  Εξω απ' το Κίτιο, υπήρχε ένα μεγάλο, πλατύφυλλο αμπέλι. Λίγο πριν τον τρυγητό, όταν στα κλήματα κρέμονταν μεγάλα τσαμπιά με ζουμερά, ώριμα σταφύλια, ο Άγιος έτυχε να περνά απ' εκεί δίπλα. Είχε κάνει ώρες πεζοπορίας και διψούσε αφάνταστα. Μέσα στ' αμπέλι εργαζόταν μια γυναίκα, η ιδιοκτήτριά του.

  Outside Kitio, there was a great, big-leafed vineyard. Just before harvest, when big, juicy, ripe bunches of grapes hang from the vines, the saint happened to walk nearby. He had been walking for hours and was extremely thirsty. There, a woman who was the owner of the vineyard was working.

  Ausserhalb von Kition befand sich ein grosser, breitblaettriger Weinberg. Der Heilige kam dort kurz vor der Ernte vorbei, als an den Reben grosse, saftige Trauben hingen. Er war lange zu Fuss unterwegs gewesen und deshalb sehr durstig. In einem Weinberg arbeitete eine Frau, dessen Besitzerin.

  Hors de Kitio, il y avait une grande vigne latifoliée. Peu avant la vandange, quand de grandes grappes aux raisins mûrs et pleins de jus furent suspendus aux vignes, le Saint se trouva par hasard passer à côté. Il eut marché pour longtemps, alors il avait la gorge sèche. Dans cette vigne-là travaillait une femme qui était sa propriétaire.

  Fuera de Kition, había un gran viñedo con vides de hojas anchas. Un poco antes de la vendimia, cuando las vides tenían grandes racimos con uvas jugosas y maduras, el santo pasaba por allá.
Caminaba muchas horas y tenía una sed insaciable. En el viñedo trabajaba una mujer, la dueña.

  - Σας παρακαλώ, κυρά μου, είπε όλο ευγένεια, μου κόβετε ένα τσαμπί; Πεθαίνω απ' τη δίψα.
Η σκληρή και άπονη γυναίκα, όμως, τον αποπήρε: - Πήγαινε, γέροντα, στη δουλειά σου. Ο τόπος αυτός μόνο αλάτι βγάζει κι όχι σταφύλια.

  “Please, woman”, he said with much kindness, “may I have some grapes? I am dying of thirst.”
However, the cruel and heartless woman scolded him:
“Go to your work, old man. This place produces only salt, not grapes.”

  “Gnaedige Frau,” sagte er hoeflich, ”wuerden Sie mir bitte einige Trauben geben? Ich komme um vor Durst.” Die strenge und herzlose Frau schickte ihn weg: ”Geh weiter, Alter! Hier gibt es nur Salz, hier wachsen keine Trauben.”

  - Excusez-moi, Madame, dit il avec toute politesse, pourriez-vous m’ offrir une grappe ? Je meurs de soif.
- Allez, file, vieillard, ce lieu ne produit que du sel, et pas de raisins.

  “Por favor, señora,” le dijo con amabilidad. “¿Puede darme un racimo de uvas? Me muero de sed.” Pero la mujer desalmada le regañó.
“Váte a tu trabajo, hombre, este lugar produce sólo sal y no uvas.”

  Ο Άγιος, για να τιμωρήσει την απονιά της, έκανε το θαύμα του.
- Μακάρι, της είπε, να δίνει πάντα αλάτι αυτός ο τόπος.
Κι ευθύς ο αμπελώνας έγινε μια απέραντη αλυκή. Είναι η σημερινή αλυκή, που βρίσκεται λίγο έξω απ' την πόλη της Λάρνακας. Κι οι εργάτες που μαζεύουν σήμερα τ' αλάτι, λένε πως, όταν σκάβουν, βρίσκουν ακόμα ρίζες και κορμούς του αμπελιού αυτού.

  The saint, in order to punish her for her cruelty, performed a miracle.
“I bless this place, always to have salt to produce.”
At once, the vineyard became a vast, salt marsh. It is the very salt marsh that is located today just outside the city of Larnaca. The workers in our days who collect the salt, say that even today when they dig up, they can still find roots and stems of that vine.

  Um ihre Herzlosigkeit zu bestrafen, liess der Heilige ein Wunder geschehen. ”Ich wuensche mir, dass auf diesem Weinberg nur noch Salz geerntet werden kann!” Sofort wurde aus dem Weinberg eine grosse Saline. Dies ist die heutige Saline, die sich etwas ausserhalb von Larnaka befindet. Die Arbeiter, die heutzutage das Salz sammeln, erzaehlen, dass sie beim Graben noch Wurzeln und Staemme vom Weinberg finden.

  Le Saint, pour punir son manque de pitié, fit son miracle.
- Dieu fasse que ce lieu produisse toujours du sel, dit-il.
Et aussitôt la vigne deveniut une immense saline. C’ est la saline qui se trouve aujoud’ hui hors de la ville de Larnaca. Les travailleurs qui rammassent le sel aujourd’hui disent qu’ en creusant il decouvrent encore des racines et des trones provenant de cette vigne-là.

  El santo, para castigarla por su crueldad, obró el milagro.
"Ojalá," le dijo, "que este lugar produzca sólo sal" e inmediatamente el viñedo se tranformó en una salina inmensa.
Es la salina de hoy que se encuentra un poco más allá de la ciudad de Larnaca. Y los obreros cada vez que recogen la sal hoy en día, dicen que, todavía encuentran raíces y troncos cuando escavan el en viñedo.

  Οταν πέθανε ο Άγιος, οι κάτοικοι του Κιτίου, που τον αγαπούσαν πολύ γιατί τους βοηθούσε σε κάθε τους δύσκολη στιγμή, τον θάψανε σε μια λαξευτή λάρνακα, που είχε σκαλισμένη την επιγραφή:
«Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το μαρμάρινο αυτό φέρετρο τοποθετήθηκε σ' ένα μικρό εκκλησάκι.

  When the saint died, the people of Kitio, who loved him very much, for he had helped them through hard times, buried him in a carved coffin bearing the inscription:
“Lazarus the man of four days and friend of Jesus.”
The stone coffin was placed in a chapel.

  Als der Heilige starb, beerdigten ihn die Bewohner von Kition, die ihn sehr verehrten, weil er ihnen bei Schwierigkeiten immer geholfen hatte, in einer aus Marmor gehauenen Urne mit der gemeisselten Inschrift “Lazarus der Viertaegige und Freund von Christus”. Diese Urne aus Marmor wurde in einer kleine Kirche aufgestellt.

  Quand le Saint fut mort, les habitants de Kition qui l’ aimaient beaucoup comme il les aidait toujours aux moments difficiles, l’ enterrèrent dans une cerne funéraire sculptée qui portait une écriture gravée :
« Lazare des quatre jours et ami de Jésus » Ce cercueil de marbre fut mis dans une petite chapelle.

  Cuando el santo murió, los habitantes de Kition que tanto le amaban, porque les ayudaba en cada momento difícil, lo enterraron en un ataúd esculpido con una inscripción grabada:
“Lázaro, el amigo de Cristo, que se quedó muerto cuatro días”.
Ese féretro de mármol lo colocaron en una capilla.

  Το ιερό λείψανο του Αγίου, μετά από πολλά χρόνια, στα 890 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, με εντολή του Αυτοκράτορα Λέοντα του 6ου του Σοφού. Γι' αντάλλαγμα ο Αυτοκράτορας έστειλε χρήματα και καλούς τεχνίτες στην Κύπρο κι έκτισαν στη Λάρνακα μεγαλόπρεπο ναό, που φέρει το όνομα του Αγίου.

  After many years, in 890 AD, the sacred bones of the saint were transferred to Constantinople at the command of Leo VI the Wise. In return, the Emperor sent money and skilful builders to Cyprus to build a magnificent church in Larnaca that bears the saint’s name.

  Die sterblichen Reste des Heiligen wurden viele Jahre spaeter, um 890 n. Chr. auf Anordnung des Kaisers Leo VI, dem Weisen, nach Konstantinopel gebracht. Der Kaiser schickte im Austausch dafuer, Geld und geschickte Handwerker nach Zypern, damit in Larnaka eine praechtige, dem Namen des Heligen gewidmete Kirche gebaut werden konnte.

  La relique du Saint fut transmis aprés plusieurs ans, en 890 ap. J.-C. à Constantinople, par ordre de l’ Empereur Léon VI le Sage. L’ Empereur envoya d’ échange de l’ argent et de bons artisans à Cypre qui construisirent à Larnaca une église grandiose qui porte le nom du Saint.

  Después de muchos años, en 890 A.D., los restos mortales sagrados del santo, los transportaron en Constantinopla con mandato del emperador León VI el Sabio; y el emperador, para recompensar ese acto, envió a Chipre dinero y los mejores albañiles que construyeron en Larnaca una iglesia majestuosa en honor de Lázaro.

  Η πανέμορφη αυτή εκκλησία, με το επίχρυσο, ξυλόγλυπτο τέμπλο της, κτίστηκε πάνω στον τάφο του Αγίου, στη θέση της παλαιότερης, μικρής εκκλησίας. Με μερικές αλλαγές που έγιναν στο πέρασμα των αιώνων, η εκκλησία αυτή σώζεται μέχρι τις μέρες μας κι είναι το στολίδι της Λάρνακας. Κάτω από το ιερό βήμα βρίσκεται μια κρύπτη με τον μαρμάρινο τάφο του Αγίου Λαζάρου.

  This most beautiful church, with its golden-plated, wooden carved icon screen was built on the saint’s tomb in the place of that chapel.
With a few changes that have taken place through the centuries, this church is preserved today and is Larnaca’s jewel. Beneath the altar there is a crypt, inside which lies the marble tomb of St. Lazarus.

  Diese wunderschoene Kirche mit einem vergoldeten, aus Holz geschnitzten Altargelaender wurde auf dem Grab des Heiligen, an Stelle der aelteren kleiner Kirche gebaut. Abgesehen von einigen Aenderungen, die im Laufe der Jahrhunderte vorgenommen wurden, ist diese Kirche bis heute erhalten geblieben und schmueckt Larnaka. Unter dem Hochaltar befindet sich eine Krypte mit dem Marmorgrab des Heiligen Lazarus.

  Cette église merveilleuse, avec son temple doré en bois sculpté, fut construite au dessus du tombeau du Saint, sur la place de l’ église plus petite et plus vieille. Ayant quelques modifications faites après tant de siècles écoulés cette église se conserve jusqu’ aujourd’ hui et est l’ ornement de Larnaca. Au dessus du sanctuaire se trouve une cache qui contient le tombeau de marbre du Saint.

  Esa iglesia magnífica, con el iconostasio* de madera esculpida, fue construida sobre la sepultura del santo, en el lugar donde fue la capilla; es la misma iglesia, de hoy, aunque con el paso de los siglos se hicieron algunos cambios. Debajo del altar se encuentra una cripta con la sepultura de mármol de San Lázaro. Esta iglesia es una joya verdadera en la ciudad.

  Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαόων, που ονομάζεται Σάββατο του Λαζάρου. Ένα έθιμο, που υπάρχει μόνο στην Κύπρο, σε σχέση με τον Άγιο, είναι το ακόλουθο:
Ένα παιδί στολισμένο με κίτρινα λουλούδια, ξαπλώνει στη γη παριστάνοντας τον πεθαμένο Λάζαρο. Τ' άλλα παιδιά τραγουδούν την ιστορία του. Όταν φτάσουν στον στίχο, «Λάζαρε, δεύρο έξω», το παιδί σηκώνεται όρθιο, όπως ο αναστημένος από το Χριστό Λάζαρος!

  The memory of the saint is celebrated on the Saturday before Palm Sunday and is known as the Saturday of Lazarus. A tradition that exists only in Cyprus in relation to the saint, is the following:
A child decorated with yellow flowers lies on the ground, pretending to be the dead Lazarus. The other children sing the tale of the saint. When they reach the verse “Lazarus, come out!” the child rises up, just like Lazarus did when Jesus Christ resurrected him.

  Das Andenken an den Heiligen wird am Samstag vor Palmsonntag gefeiert, am Lazarus – Samstag. Nur auf Zypern gibt es einen Brauch der sich auf den Heiligen bezieht. Ein mit gelben Blumen geschmuecktes Kind legt sich auf die Erde und spielt den toten Lazarus. Die anderen Kinder singen seine Geschichte. Wenn sie beim Vers “Lazarus, komm heraus” angelangt sind, steht das Kind auf, genau wie Lazarus, den Christus auferstehen liess.

  La mémoire du Saint est célébrée le Samedi juste avant le Dimanche des Rameaux qui s’ appelle le Samedi de Lazare. Il y a une coutume par rapport au Saint qui existe seulement en Cypre et qui est la suivante :
Un enfant orné de fleurs jaunes se couche sur la terre faisant Lazare décessé. Les autres enfants racontent son histoire en chantant. Quand on arrive au vers qui dit « Lazare, viens dehors », l’ enfant couché se met debout, exactement comme Lazare qui revenint à la vie par Jésus-Christe !

  El onomástico del santo se festeja el sábado, antes del domingo de Ramos, y se llama el sábado de Lázaro. Una costumbre que se festeja sólo en Chipre y está relacionada con el santo es la siguiente:
Un chico adornado con flores amarillas, se acuesta en la tierra representando al Lázaro muerto. Los otros chicos cantan la leyenda del santo y cuando llegan al verso: “Lázaro, levántate”, el chico se levanta como lo fue Lázaro, el resucitado por Jesucristo.
* iconostasio-mampara con imágenes sagradas pintadas, que lleva tres puertas, una mayor en el centro y otra más pequeña a cada lado, y aisla el presbiterio y su altar del resto de la iglesia